Met droefheid moest ik via sociale media vernemen dat de Franse socioloog en filosoof Bruno Latour vandaag, op 9 oktober 2022, is overleden.
Ik ben te weinig bekend met zijn oeuvre om dit volledig en beknopt weer te geven. Toch wil ik even stil staan bij zijn overlijden om twee redenen. (1) Een deel van zijn werk (o.a. science in action en reassembling the social) lag aan de basis van mijn thesis waarbij de gedigitaliseerde klaspraktijk werd bekeken vanuit de actor-netwerktheorie. Het is ongepast om hier nu inhoudelijk dieper op in te gaan. (2) Samen met Liam Bossant woonde ik één lezing bij van hem die voelde alsof er een copernicaanse revolutie werd gebracht omwille van de indruk die hij maakte en de inhoud (m.b.t. ‘Gaia’) die hij bracht.
Om die twee redenen wil ik dan ook in alle bescheidenheid een hommage brengen aan de man. De inzichten die ik via zijn boeken heb opgedaan zijn namelijk tot op heden een bron van inspiratie voor mij. Via zijn werk leerde ik “voorbij” de mensen te kijken, aandacht voor de aanwezigheid van dingen te hebben en te denken in termen van relaties en netwerken. Zonder zijn werk, had ik een andere kijk op het onderwijs en de wereld.
Bedankt Bruno Latour.
Scholè 